Czy w 2024 roku nastąpi tendencja do relokacji produkcji z powrotem do kraju?

Zmniejszanie ryzyka w łańcuchu dostaw w połączeniu z ekonomią napędza decyzje o relokacji produkcji.

Relokacja produkcji, czyli proces przenoszenia działalności produkcyjnej i manufakturowej z powrotem do Stanów Zjednoczonych z zagranicy, zyskuje na popularności w ostatnich latach z powodu różnych czynników, w tym zakłóceń w łańcuchu dostaw, rozważań geopolitycznych, decyzji ekonomicznych oraz odnowionego skupienia na krajowych możliwościach produkcyjnych i odporności. Wsparcie legislacyjne oraz ekonomiczne zachęty na poziomie stanowym i lokalnym również nieco osłodziły ten proces.

Kilka trendów i czynników wpłynęło na ruch relokacji produkcji i będzie nadal kształtować jego dynamikę w 2024 roku i później.

Kto dokonuje całej tej relokacji produkcji?

Jest wyraźna tendencja do relokacji produkcji przez firmy w krajach zachodnich. W niektórych przypadkach nie jest to pełnoskalowa relokacja, ale raczej relokacja do przyjaznych krajów, lub przynajmniej dywersyfikacja geograficzna. W innych przypadkach dotyczy to przeniesienia części krytycznej produkcji i zdolności logistycznych z powrotem do krajów macierzystych, a ostatnie wyniki badań jasno pokazują tendencję do tego w USA.

Zgodnie z danymi zebranymi przez Reshoring Initiative, kombinacja bezpośredniej relokacji produkcji i bezpośrednich inwestycji zagranicznych (FDI) w USA spowodowała paraboliczny wzrost ogłoszeń o pracę w produkcji rocznie od 2020 roku. Trend ten wyraźnie wskazuje na wzrost, jak można zobaczyć na poniższym wykresie. Bezpośrednia relokacja produkcji nadal wyprzedza FDI w stosunku 2:1, co wskazuje, że prace wcześniej wysyłane za granicę do producentów kontraktowych są faktycznie przenoszone z powrotem na ląd.

Jako że główne firmy produkcyjne relokują produkcję lub rozszerzają operacje krajowe, te nowe operacje będą wspierać ich bazy dostawców, w tym producentów PCB. Sektor półprzewodników zyskuje najwięcej uwagi ze względu na swoje wysiłki w zakresie onshoringu, z inwestycjami kapitałowymi w nowe zdolności produkcyjne osiągającymi znaczną część 1 biliona dolarów. Mając na uwadze tak duże inwestycje kapitałowe, dlaczego firmy podejmują tak duże zakłady na relokację produkcji?

Dlaczego relokacja produkcji?

Odporność łańcucha dostaw. Pandemia COVID-19 uwydatniła podatności i ryzyka związane z globalnymi łańcuchami dostaw. Podkreślenie lokalnych źródeł zaopatrzenia, produkcji i wytwarzania może zwiększyć odporność łańcucha dostaw, zmniejszyć narażenie na zakłócenia i zapewnić terminową dostępność niezbędnych towarów, komponentów i materiałów. Relokacja produkcji może zwiększyć efektywność łańcucha dostaw, wzmocnić relacje z dostawcami i poprawić obsługę klienta, poprzez skrócenie czasów realizacji, ulepszenie zarządzania zapasami oraz minimalizację zakłóceń w produkcji i usługach.

Rozważania geopolityczne. Zmiany w polityce handlowej, taryfach, regulacjach oraz dynamice geopolitycznej mogą wpływać na decyzje firm dotyczące lokalizacji produkcji, relacji handlowych i inicjatyw repatriacji produkcji. Zmniejszenie zależności od konkretnych regionów, krajów i dostawców może napędzać wysiłki na rzecz repatriacji w celu uzyskania większej kontroli, elastyczności i bezpieczeństwa nad kluczowymi elementami łańcucha dostaw. Krótsze dystanse między kupującymi a sprzedającymi zazwyczaj poprawiają komunikację i współpracę.

Incentywy ekonomiczne i wsparcie polityczne. Poprzez ustawodawstwo federalne, takie jak Ustawa o Redukcji Inflacji (IRA) i Ustawa o Czipach i Nauce, rząd Stanów Zjednoczonych wprowadził zachęty, dotacje, korzyści podatkowe i polityki mające na celu zachęcenie do repatriacji produkcji, promowanie krajowej produkcji, tworzenie miejsc pracy, stymulowanie wzrostu gospodarczego i zwiększanie konkurencyjności narodowej. Istnieją również lokalne i stanowe ulgi podatkowe.

Rozważania kosztowe. Repatriacja produkcji może wiązać się z wyższymi kosztami produkcji i wytwarzania w porównaniu z lokalizacjami zagranicznymi, głównie ze względu na wyższe krajowe koszty pracy. Jednak czynniki takie jak całkowity koszt posiadania, zapewnienie jakości, ochrona własności intelektualnej oraz bliskość rynków i klientów mogą wpływać na ekonomiczną wykonalność i atrakcyjność inwestycji w repatriację.

Integralność produktu. Repatriacja może ułatwić ścisłą kontrolę jakości, przestrzeganie norm i spójność jakości produktów, adresując obawy związane z podrabianiem, imitacją i produktami niskiej jakości, które czasami są kojarzone z produkcją zagraniczną. Utrzymanie wysokich standardów jakości, integralności produktu i satysfakcji klienta poprzez inicjatywy repatriacyjne może zwiększyć reputację marki i wiarygodność wśród klientów.

Postępy technologiczne i innowacje. Postępy w automatyzacji, robotyce, cyfryzacji i inteligentnych technologiach produkcyjnych umożliwiają bardziej efektywną, elastyczną i konkurencyjną krajową zdolność produkcyjną, redukując koszty pracy i zwiększając produktywność. Inwestycje w badania, rozwój, innowacje i technologię mogą napędzać konkurencyjność, różnicowanie i tworzenie wartości w krajowym środowisku produkcyjnym, promując wzrost, zrównoważony rozwój i odporność.

Ochrona własności intelektualnej. Repatriacja może zmniejszać ryzyko związane z kradzieżą własności intelektualnej, naruszeniem praw i nieautoryzowanym dostępem, zapewniając ochronę, poufność i bezpieczeństwo własnych technologii, innowacji i tajemnic handlowych. Repatriacja może również adresować obawy związane z prywatnością danych, cyberbezpieczeństwem i bezpieczeństwem łańcucha dostaw.

Ryzyka związane z repatriacją

W niektórych przypadkach repatriacja może nie być właściwym rozwiązaniem. Oto niektóre ryzyka do analizy przy podejmowaniu decyzji o repatriacji.

Wpływ finansowy. Przenoszenie produkcji z powrotem do kraju może wiązać się z wyższymi kosztami pracy, operacyjnymi i produkcyjnymi w porównaniu z lokalizacjami zagranicznymi, co potencjalnie wpływa na konkurencyjność cenową, rentowność i strategie cenowe. Inicjatywy związane z reshoringiem mogą wymagać znaczących inwestycji w infrastrukturę, technologię, sprzęt, szkolenia lub rozwój siły roboczej, prowadząc do zwiększenia wydatków kapitałowych i zobowiązań finansowych. Może to również uniemożliwić konkurowanie na niektórych rynkach zagranicznych.

Zagadnienia dotyczące siły roboczej. Chociaż reshoring stymuluje krajowe gospodarki, tworzy możliwości zatrudnienia, wspiera lokalne społeczności i przyczynia się do wzrostu gospodarczego oraz rozwoju poprzez inwestycje w lokalne przemysły, infrastrukturę i rozwój siły roboczej. Firmy przenoszące produkcję z powrotem do kraju mogą jednak napotkać wyzwania związane z lukami w umiejętnościach, dostępnością siły roboczej, potrzebami szkoleniowymi i pozyskiwaniem talentów, szczególnie jeśli pewne umiejętności i specjalizacje są rzadkie lub wyspecjalizowane.

Nowe zależności w łańcuchu dostaw. Reshoring może zwiększyć zależność od lokalnych dostawców, partnerów i zasobów, narażając firmy na ryzyko związane z niezawodnością dostawców, ograniczeniami pojemności, zapewnieniem jakości i podatnością łańcucha dostaw w kraju macierzystym.

Decyzje o reshoringu powinny być zgodne z celami strategicznymi, propozycjami wartości i celami korporacyjnymi, zapewniając, że inicjatywy związane z przenoszeniem produkcji przyczyniają się do długoterminowego wzrostu, zrównoważonego rozwoju, konkurencyjności i satysfakcji klientów. Firmy muszą przeprowadzić kompleksowe oceny ryzyka, analizy scenariuszy i należytą staranność, aby zidentyfikować, ocenić i złagodzić potencjalne ryzyka, wyzwania i implikacje związane ze strategiami reshoringu.

Uwaga autora: Kompleksowy i oparty na danych przegląd statusu reshoringu można znaleźć w raporcie Reshoring Initiative 1H 2023.